Historia parafii

Bogaty drzewostan lasów, czyste powietrze i obecność dzikiej zwierzyny zrodziły w umysłach mieszkańców Warszawy ideę stworzenia osiedla letniskowego w pobliżu stolicy.  Dogodnym miejscem okazała się okolica stacji kolejowej Celestynów. Szybko zauważono, że zbyt duża odległość do kościoła w Kołbieli pozbawiała wczasowiczów, jak i  miejscową ludność, pełnego uczestnictwa w życiu Kościoła oraz wyznawania swej wiary. W roku 1927 przystąpiono do budowy drewnianej kaplicy, którą poświęcił 17 lipca  tegoż rokuks. Piotr Górski – proboszcz z Kołbieli. Pierwszym kapłanem, który przyjeżdżał do Celestynowa na niedziele i większe święta, był student z diecezji sandomierskiej ks. Stanisław Rostowski.

Dosyć szybko zawiązał się społeczny komitet budowy nowej murowanej świątyni pod przewodnictwem p. Stefana Jankowskiego, syna sławnego profesora Edmunda  Jankowskiego – właściciela majątku Skarbonka (dziś na terenie wsi Lasek) i organizatora szkoły ogrodniczej w Celestynowie. Pod koniec lata 1929 roku dekretem ks.  Kardynała Aleksandra Kakowskiego, ówczesnego Metropolity Warszawskiego, została erygowana parafia w Celestynowie, w dekanacie praskim. Rok później, 10 lutego 1930  roku, bł. ks. Ignacy Kłopotowski na mocy dekretu Ojca Świętego Piusa XII ogłosił przynależność wsi Regut i Tabor, z diecezji podlaskiej, do parafii Wniebowzięcia NMP w  Celestynowie, w archidiecezji warszawskiej. W 1930 roku, dzięki pomocy materialnej prof. Edmunda Jankowskiego oraz wysiłkiem wszystkich parafian, przystąpiono do budowy murowanego kościoła oraz wykończono wcześniej wybudowaną plebanię, w której mógł na stałe zamieszkać kapłan. Pierwszym administratorem – proboszczem  parafii w Celestynowie został mianowany ks. Anatol Sałaga. Dnia 12 X 1930 r. ks. bp Stanisław Gall, sufragan warszawski, poświęcił kamień węgielny, zaś w grudniu tego  roku kościół zasklepiono i dach świątyni pokryto dachówką.

Dnia 3 II 1932 roku parafię w Celestynowie przejmuje nowy proboszcz – ks. Jan Maciejewski. Za jego administrowania przy pomocy parafian oraz Komitetu Społecznego,  dnia 30 X 1932 r. w Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata, odbyło się poświęcenie kościoła, którego dokonał ks. bp Stanisław Gall. Najświętszy Sakrament przeniesiono  kaplicy drewnianej do nowego kościoła. Z czasem w kaplicy urządzono dom katolicki i scenę teatralną.

Kolejnym proboszczem parafii, który objął placówkę 28 VI 1935 roku, był ks. Eugeniusz Banasiewicz. Liczba wiernych w parafii liczyła wówczas około 1800 osób. W roku 1936 wzniesiono wielki ołtarz z drzewa dębowego, według projektu Piotra Razego. Sumptem pani Leokadii Gajowniczek zrodziła się sposobność umieszczenia w tymże ołtarzu obrazu olejnego przedstawiającego patronkę parafii w Celestynowie – Najświętszą Maryję Pannę Wniebowziętą, który namalował o. Jan Jędrzejczak z zakonu  Paulinów na Jasnej Górze. Dnia 19 XII 1938 roku zmarł prof. Edmund Jankowski – główny fundator świątyni celestynowskiej i wielki społecznik, odznaczony medalem  papieskim „Pro Ecclesia et Pontifice”. Ukoronowaniem budowy kościoła i stabilizacji życia parafialnego była konsekracja świątyni (całkowite oddanie Panu Bogu „na własność”; namaszczenie ścian olejem Krzyżma Świętego) przez ks. bp. Stanisława Galla, w dniu 14 VI 1939 roku. Biskup Gall był wówczas wikariuszem generalnym  Archidiecezji Warszawskiej, osieroconej po śmierci ks. kard. Aleksandra Kakowskiego, który miał zamiar osobiście dokonać konsekracji kościoła w Celestynowie.

Dnia 16 V 1946 r. proboszczem w Celestynowie zostaje ks. Marian Dembowski. Jednym z zewnętrznych znaków jego bytności w Celestynowie jest namalowany obraz  Najświętszego Serca Pana Jezusa, umieszczony w prezbiterium na bocznej ścianie. Ks. Dembowski był z zamiłowania artystą – malarzem, szczególnie dbał o estetyczny wygląd kościoła.

Następnym proboszczem, który otrzymał dekret objęcia parafii w Celestynowie od 20 VIII 1964 roku, był ks. Józef Płudowski. Podczas jego „proboszczowania”, dnia 14 VI 1966 roku, do Celestynowa przybył Prymas Tysiąclecia, ks. kard. Stefan Wyszyński, aby konsekrować zakupione do kościoła dzwony. Dzwonom nadano następujące imiona:  „Maryja”, „Józef”, „Andrzej Bobola”. Prymas Polski, wśród niekończących się owacji, mówił o Soborze Watykańskim II, gorąco zachęcając zgromadzonych licznie parafian do wytrwania w „wierze Ojców”. Zasługą ks. Płudowskiego jest również budowa czternasto głosowych organów, które wykonał mgr Włodzimierz Truszczyński z Warszawy. Organy po raz pierwszy uświetniły liturgię na Mszy Świętej we wrześniu 1968 roku.

Kolejnym proboszczem, który jak dotąd najdłużej przebywał w Celestynowie (22 lata), był ks. Eugeniusz Borecki. Został mianowany dnia 1 XI 1972 roku. Z wielkim zapałem  przystąpił do budowy wieży kościelnej, w której umieszczono trzy dzwony. We wrześniu 1977 roku otynkowano fasadę budynku kościoła, dzięki czemu nabrał on kształtów znanych dzisiaj. Z czasem na nowo ogrodzono teren tzw. cmentarza przykościelnego. W czerwcu 1994 roku, przy znacznym wysiłku Społecznego Komitetu przy kościele w Celestynowie, wymieniono pokrycie dachowe na kościele, z dachówki na blachę miedzianą. W drugiej połowie 1994 roku ks. Eugeniusz Borecki przeszedł na emeryturę.

Nowego proboszcza mianował ks. bp Kazimierz Romaniuk. Został nim ks. kan. Janusz Kuśmierczyk. Za jego „rządów” odnowiono kościół, dokonano generalnego remontu  dębowego ołtarza. Ks. Kuśmierczyk po długim zmaganiu z chorobą nowotworową zmarł 6 czerwca 1997 r. Doczesne szczątki ks. Kuśmierczyka spoczęły w kaplicy  wybudowanej na cmentarzu parafialnym.

Nowym proboszczem parafii został ks. kan. Edward Kowara. W kościele wymieniono wówczas posadzkę na marmurową. W 1998 na wizytację kanoniczną przybył ks. bp Kazimierz Romaniuk. W tym czasie zmarł też ks. Eugeniusz Borecki, który został pochowany w kaplicy na cmentarzu.

W 2000 r. ks. Kowara został odwołany, a na jego miejsce ordynariusz powołał księdza Krzysztofa Czyżyka. W trakcie „proboszczowania” dokonano wymiany drewnianej  mensy ołtarzowej na marmurową, zakupiono również nową ambonkę, chrzcielnicę, meble do prezbiterium. Zamontowano nowe obrazy przedstawiające Drogę Krzyżową, a  na zewnątrz powstała Droga Krzyżowa w plenerze. Dokończono remont plebani, rozpoczęty jeszcze za ks. Kowary. Teren wokół kościoła pokryto nowoczesną kostką brukową. W 2002 na wizytację kanoniczną przybył bp Stanisław Kędziora. W 2004 obchodzono jubileusz 75-lecia istnienia parafii. Na zakończenie obchodów 10 X 2004 do Celestynowa przyjechał ordynariusz, abp Sławoj Leszek Głódź.

W czerwcu 2006 ks. abp Sławoj Leszek Głódź odwołał z funkcji proboszcza naszej parafii ks. Czyżyka, a na jego miejsce powołał ks. Stanisława Wawrzyniaka. W czasie jego  pobytu w parafii zakupiono projektor i komputer do wyświetlania tekstów mszalnych. Dokonano gruntownego remontu organów przez warsztat Piotra Dudy z Izabelina k/W-wy. Ściany w prezbiterium poddano malowaniu. Cmentarz został przedłużony i ogrodzony płytami betonowymi. Zakupiono agregat prądotwórczy. W 2007 roku  wspólnota parafialna przeżywała Misje Święte prowadzone przez Misjonarzy Świętej Rodziny, pamiątką z tego wydarzenia jest ikona Świętej Rodziny.

Od sierpnia 2010 roku proboszczem parafii z nominacji ks. abp. Henryka Hosera SAC jest ks. Mirosław Wasiak. W czasie trwającego proboszczowania w pierwszych latach  położono kostkę brukową na całym cmentarzu, odnowiono kaplicę cmentarną i ogrodzenie cmentarza. Następnie wykonano drenaż i odprowadzenie wody deszczowej z  budynku plebanii i kościoła do pobliskiego stawu, montaż nowych rynien na kościele i zapór śniegowych oraz budowa nowego pomieszczenia gospodarczego. W kolejnych latach wykonano wentylację i wymianę ogrzewania w kościele, renowację żyrandoli i zakupiono jeden nowy. Przedłużono także parking dla samochodów przy kościele. Prace objęły również przebudowę chóru, remont i konserwację organów. Wymiana okien w kościele, wstawienie witraży z wizerunkami świętych i malowanie kościoła wewnątrz, to  kolejne dokonane inwestycje. Do kościoła wróciły odnowione stacje drogi krzyżowej. W 2016 roku zostały wykonane drewniane nastawy ołtarzowe boczne (kiedyś istniejące)  i renowacja nastawy ołtarzowej głównej w prezbiterium. W kolejnym roku nastąpiło malowanie elewacji zewnętrznej kościoła, wykonanie drzwi wejściowych metalowych,  remont wnętrza plebani oraz zakup nowego ekranu do wyświetlania tekstów mszalnych w kościele. Następnie prace objęły położenie nowej posadzki granitowej w kościele,  odnowienie zakrystii i wstawienie nowych mebli. Wykonano nowe ławki wolnostojące i wiszące na ścianach oraz klęczniki. Dokonano generalnego remontu ogrodzenia  terenu przykościelnego, renowacji wieżyczki na dachu kościoła i budynków gospodarczych, postawiono nowe ogrodzenie budynków parafialnych i położono kostkę brukową. W 2021 roku przystąpiono do budowy nowej drogi różańcowej z oświetleniem elektrycznym. W tym samym roku na prośbę rodziny i za zgodą ordynariusza diecezji warszawsko-praskiej ks. bp Romualda Kamińskiego szczątki ks. Janusza Kuśmierczyka zostały ekshumowane na cmentarz parafialny w Kobyłce.